Jehan Barbur Rüya’yı söylüyor. Gözlerimi kapatıyorum, Bozcaada’yım. Karşımda uçsuz bucaksız deniz… Güneş batma hazırlıkları yapıyor. Onlarca insan, yanında en sevdikleri, gün batımını bekliyor. Ben de bekliyorum… Sert bir rüzgar esiyor bir yandan, saçlarım uçuşuyor özgürce. Bu anın adı huzur. Saat ilerledikçe biraz da üşütüyor rüzgar, güneş biraz daha gömülüyor suya, gökyüzünde bir renk cümbüşü… Kulağımdaysa, belki onuncu kez çalan, Rüya…